De zogenaamde „Schießentümpel“ (op Luxemburgs „Schéissendëmpel“) geldt als de hoogste waterval van Luxemburg. Hij bestaat uit drie naast elkaar gelegen waterstralen die in de loop van de jaren diepe gleuven in de rotswand van de “Zwarte Ernz” hebben aangebracht.
De zelfdragende steenbrug, die waarschijnlijk in 1879 gebouwd werd, gold destijds als een meesterlijke architectonische prestatie. In de bruggenboog werden talrijke beeldhouwwerken aangebracht. Tot op de dag van vandaag zijn nog altijd een krokodillenhoofd, een slak en verdere gesculpteerde stenen te zien.
De bouwer van deze bijzondere brug is de steenhouwer Jean-Pierre Prommenschenkel, die in 1843 werd geboren. Volgens bronnen coördineerde hij de bruggenbouw zonder een enkel plan getekend te hebben. Vanwege financiële knelpunten kon hij zijn kunstwerk helaas nooit afmaken. Volgens zijn gedachte zouden namelijk twee stenen mannen de brug op hun schouders dragen. In de bruggenboog was, luidt verklaring Prommenschenkels, een gedenkplaat aangebracht, die de namen van de toenmalige landheerser, het gemeentebestuur, de dorpspastoor en de varkensherder citeerden. Op dezelfde plek vergroef hij munten die in die periode in omloop waren.
Al gauw was Prommenschenkel in zijn woonplaats en de hele omgeving bekend vanwege zijn behendigheid. Bovendien kende men hem als humorvolle en veelzijdige man, zoals de volgende artikel van 1938 in het dagblad “Luxemburger Wort” schreef: “Meneer Prommenschenkel was de eerste fietser in de regio. Aanvankelijk stond men verbaasd over het meer dan anderhalf meter grote vehikel. Hij bleef de fietssport trouw tot in de verre jaren en reed ook als tachtigjarige nog steeds fris en vrolijk de buurt door. Meneer Prommenschenkel was vooral ook een geliefde vennoot. In zijn jeugd bereisde hij vele landen en kon zo buitengewoon veel vertellen. Zijn humor was onuitputtelijk. Het kaartenspel was een van zijn passies en enige dagen voor zijn dood zat hij nog aan tafel te kaarten.” Op 29 december 1937 stierf Prommenschenkel als oudste inwoner van de gemeente en wordt op nieuwjaarsdag 1938 in het bijzijn van talrijke vrienden begraven.
[1] Luxemburger Wort 1938-01-03, P. 5. Obermosel-Zeitung 1938-01-04, P. 4. 6
